Eindelijk is de wind afgenomen. In de loop van de dag komen tot aan de NNO kant van het Leka op wat we hoopten dat wat betere visplekken zou opleveren. Dat was niet het geval. Bij terugkomst hadden we maar een 5-tal mooie kabeljauwen. De truck vandaag was om een school kleine koolvis te zoeken en er één aan de haak te slaan. Dat gewoon onder de school laten zakken. Dat leverde nog wel aanbeten op en ook hele chirurgische operaties om je pilker terug te krijgen want die zitten dan zowat in de maag van de kabeljauw. Op een kale pilker van welke kleur dan ook werden de kabeljauwtjes niet groter dan 15 tot 25 cm.

Niels blijkt nog een grotere stroper dan zeepier en Wiegert te zijn. Een eerste blik op een aantal krabfuiken lokte de reactie uit dat krab toch ook wel heel erg lekker is. Toen hij van lokalen hoorde dat er plenty zijn en dit de tijd van het jaar is om ze te vangen, moesten we direct naar een opslag van Karl Oddvar om een viertal fuiken te halen. En natuurlijk lagen daar een hele berg gave fuiken. Wiegert ging vis schoonmaken en kreeg van hem de opdracht om vooral geen visrestanten weg te gooien omdat hij die nodig had in zijn fuiken.

In de auto van Karl Oddvar. Mensen die Karl Oddvar kennen weten dat dit al een expeditie op zich is. Je moet dan naar een afgelegen botenhuis waarvan hij de sleutel kwijt is (was hij 3 jaar geleden ook al!). Dus de eerste stop is dus zijn garage om een breekijzer, hamer en wat spijkers te pakken. Vervolgens met een noodgang over een smal onverhard weggetje dat ook door de uitbundig aanwezige herten als snelweg gebruikt wordt, naar het botenhuis. Daar aangekomen de deur openbreken en vier gave fuiken pakken uit een enorme hoop waarin alles in de war zit. De deur weer dichtspijkeren en met een rotgang over dat weggetje terug, terwijl de herten over de weg rennen. Naar het huis van Karl Oddvar om daar touw te zoeken. Op de schuurzolder ligt zijn hobby (verzamelen) 6 hoog opgestapeld en zijn alleen korte stukken touw te vinden. Terug op de haven werd er door Karl Oddvar een lesje touwen knopen gegeven en een fuikenlijn gemaakt. Dat het inmiddels 20:00 uur was en we het eten nog moesten koken maakte Niels niet zoveel uit. De fuiken werden nog direct een paar honderd meter buiten de haven uitgezet.