De terugreis
Dinsdag de laatste dag op Leka
We zouden vandaag gaan fietsen over het eiland. Een bezoek aan de Solsumgrot zat er niet in omdat de gids alleen op maandagavond kon. We hebben fietsen geregeld bij de plaatselijke fietsverhuurder.
De dag begon erg grijs, maar droog. Tegen de tijd dat we de fietsen moesten ophalen begon het echter te regenen en toen we het weerbericht en de buienradar bekeken, bleek dat het tot ca. 16:00 uur zou blijven regenen. We hebben dus direct de fietsen geannuleerd. Helaas moeten we zeggen want we hadden er best zin in. Dan maar alvast de boelpakken dat geeft vanavond rust.
Om een uurtje of 3 begint de regen al af te nemen en besluiten we met de auto het eiland rond te gaan. We ontdekken dat ze hier een heel leuk strand hebben met een ligweide, kleedruimte, douche en toilet. En alles perfect schoon.
Terwijl het nog steeds een beetje regent gaan we een wandeling maken naar Lekamøya. Deze stenenpilaar die door vroegere zeevaarders als baken gebruikt werd, wordt verondersteld de versteende maagd Lekamøya te zijn (die uit de sage). Zij werd hier gevangen door het daglicht toen ze op de vlucht was voor Hestmannen die haar wilde schaken. Haar zeven zusters zijn meer noordelijk versteend door het daglicht. Tussen Leka en de Zeven Zusters ligt nog Torghatten, dat verondersteld de hoed te zijn van de koning van de bergen van Somna die deze in de baan van een pijl gooide die Hestmannen teleurgesteld in de afwijzing door Lekamøya op haar had afgeschoten.
Een behoorlijke klim over een afstand van 1,5 km, om bij Lekamøya te komen (106 m boven zeeniveau). Als we terug zijn bij de auto is het droog en lijkt de zon door de wolken te willen breken. Net op tijd om aan de westkant van Leka de oranje/rode rotsen (olivijn en serpentijn; dunnit) te laten opfleuren.
Leka is eigenlijk een op zijn kant gelegde doorsnede van de aardkorst en de aardmantel. Dunnit is deel van de aardmantel (dus onder de aardkorst) en het gesteente waaruit bijna de hele westzijde van Leka bestaat is ontstaan uit pyroxide kristallen die in de lavakamer bezonken zijn uit de aanwezige basaltlava. De oranje/rode kleur komt door verwering van de mineralen. Wij zitten aan de Oostzijde van Leka en daar zie je gesteenten uit de aardkorst.
Maandag de laatste visdag.
Het is bloedmooi weer. Je zou bijna je korte broek een T-shirt aantrekken (alle Noren op het eiland lopen daar inmiddels in). Alleen in het op het water altijd aanzienlijk frisser. Controle van de inhoud van de vriezer doet ons denken dat we de koelboxen wel vol vis hebben. Tenslotte hebben we ook nog 6 grote zakken met krabbenscharen. We spreken daarom af alle eventueel gevangen vis terug te zetten, tenzij de vis ten dode is opgeschreven, het een specimen is of het zeer begerenswaardige soorten zijn (denk aan heilbot).
We zijn dus rustig aan gestart. De wind komt uit het oosten en daarom besluiten we over te steken naar de kant van de vaste wal. We gaan dan de kantjes vanaf Gutvik naar het noorden afvissen.
Daar aangekomen blijkt de wind vanaf de fjell wel wat harder te waaien dan je op open water zou vermoeden. Gelukkig is het warme wind en kunnen we zonder regenjas (tegen de wind) vissen. We vangen regelmatig kabeljauwtjes die we normaal zouden meenemen.
Altijd moeilijk om die nu terug te zetten. Zeepier vangt nog een leuk lengetje. De kant bij Gutvik heeft veel meer goed bevisbare plekken dan we gedacht hadden. In de loop van de middag besluiten we weer over te steken naar Leka en dan langzaam terug te vissen richting haven. Op de stek waar Wiegert gisteren die beer ving kunnen we nu niet vissen omdat de wind ons daar op de kant drukt.
Veel bijzonders is er dit keer niet te melden. Alles wordt zo langzamerhand normaal. Naar zeearenden kijken we alsof het postduiven zijn en de prachtige vergezichten zien we al bijna niet meer. Tijd voor afwisseling! We bellen daarom met de plaatselijke fietsverhuurder en spreken af om de laatste dag over het eiland te gaan fietsen. De weersvoorspelling is niet zo best maar we zien wel. Het lengetje is uiteindelijk de enige vis die we aan het eind van de middag mee terug brengen.
We waren in het begin van de vakantie al even bij Leka Motell op zoek geweest naar Piet een kennis van ons die hier ook toevallig een paar weken is. Hij was toen echter vissen. Nu staat hij ineens bij ons voor de deur met zijn vrouw. Hij was op weg om gasten op te halen bij de ferry en zag ons bij het huis doende met opruimen. We spreken af dat we s’avonds bij hen langs komen. Als we daar aankomen zijn ze nog druk doende de vis diepvries klaar te maken. Handig ze verpakken de vis in plastic (bami)bakjes die gaat in een snelsluiterzakje waarop de inhoud staat beschreven. Als de vis de volgende dag bevroren is dan wordt het zakje geopend, het bevroren blok vis uit het bakje gestort en opnieuw in het zakje gestopt. De bakjes worden gespoeld en opnieuw gebruikt. De blokjes vis kunnen voor transport heel compact in de koelboxen gestapeld worden. Een mogelijk nadeel is dat de vis in passende stukken gesneden moet worden om netjes in de bakjes te passen.
Zondag; nu moet het gebeuren willen we vis meenemen.
Opnieuw een zonnige en windstille dag.
Gisterenavond was er Noorderlicht te zien. Jammer dat er zo’n grote maan stond en dat er wel wat vocht in de lucht zat. Nu was het licht niet helder. Nog geprobeerd een foto ervan te maken, maar dat is niet gelukt omdat we alleen over een kleinbeeld autofocus camera beschikken en zeepier alleen een 400asa instelling en een instelbare lange sluitertijd kon vinden. Misschien kan het er wel mee, maar hoe? Dat licht is steeds in beweging en verandert constant van vorm. Een lange sluitertijd kun je dus niet gebruiken.
Gisterenmiddag hadden we overigens onverklaarbaar heel regelmatig dat de GPS een fix op de satellieten kwijt was en stond te zoeken. Heel vervelend als je aan het varen bent tussen de onderwaterbergjes, scheren en stenen. Misschien was de zonneactiviteit die het Noorderlicht veroorzaakt daar wel de reden van en stoorde die de signalen of misschien worden er bij veel zonneactiviteit wel satellieten buiten werking gesteld. Als we terug zijn maar eens op zoek naar het antwoord.
Gisterenavond stonden Niels en Wiegert nog tot 01:00 uur krabben te koken en schoon te maken. Er staat een schaaltje krabvlees in de koelkast en de rest van de scharen en poten zijn ingevroren. De opnieuw uitgezette fuiken leveren ook nu weer ¾ kist krabben op.
Het is prachtig weer dus vanochtend maar weer ver naar buiten kijken. Direct bij de eerste inworp heeft Niels een mooie kabeljauw.
Ondanks dat de serieus vissen en vele stekken bezoeken, zien we alleen kleine koolvis op de dieptemeter. Wat we ook doen, we vangen helemaal niets meer. Hoewel het slecht weinig waait uit het noorden zijn rond een of 3 de golven zo hoog dat het niet leuk meer is. We besluiten om richting huis te gaan en dan onderweg bij de haven nog een uurtje te vissen. Op de terugweg varen we achter de visfarm op de NNO-punt van Leka en als we de farm gepasseerd zijn zien we wat vis in de waterkolom. Snel gestopt en al direct komt er een wat grotere (maar nog steeds te kleine) koolvis binnen en direct daarna een schelvis en een kabeljauwtje. Het is daar retediep. Tussen 70 en 140 meter. Maar omdat er geen wind is lukt het redelijk om te blijven liggen. Het is vermoedelijk de invloed van de visfarm (voerrestten die door het net vallen trekt kleine vis aan), dus schuiven we daar zo dicht mogelijk op. We vangen nu goed schelvis en kabeljauw. Doordat we licht vissen verspelen we regelmatig grote vis. Al snel haakt Wiegert iets groots dat wel blijft hangen.
Na zo’n 10 tot 15 minuten hijgen en puffen (het zweet loopt van zijn kop) komt er een enorme kabeljauw binnen met een gewicht van 26 kilo en 118 cm lang. Wat een enorm dier.
We stoppen om iets over half zes omdat we ook nog de opnieuw uitgezette krabbenfuiken moetenophalen en we veel vis hebben. Wordt dus weer een latertje. Terug in haven is de kabeljauw van Wiegert een bezienswaardigheid. Door het vele gepraat en de foto’s verliezen we veel tijd en staan we de laatste vissen in het donker te fileren. Wiegert stopt want die ziet niets meer. Zeepier kan het gelukkig op gevoel en doet de laatste. We eten laat (gemarineerde krabbetjes met groenten en aardappelpuree).
Gelukkig is Niels (de kok) al tijdens het eten koken ook begonnen met de krabben koken. Ondanks dat dus toch nachtwerk.
Zaterdag gehaktdag (i Norsk deigekjøtt)
De wind is nu helemaal gaan liggen. De zon komt er door. Wat wil je nog meer! Vanochtend maar snel vertrokken om verre stekken te kunnen bereiken. Brandzalf op gesmeerd en naar de haven. Doel is de Westzijde van Leka. Een kilometerje of 6 a 7 van de kust ligt daar een soort van drempel waar het water van 250 meter diepte van beide zijden overheen moet met het wisselen van het getij. Voor ons zeker anderhalf uur varen (eerst rond de noord van het eiland en dan doorsteken naar het westen.
Normaal is dat een goede plek. Van de Noren horen we dat het de afgelopen weken zo warm geweest is dat de vis ver op zee in het diepe water zit. Zover kunnen we met deze boot helaas niet. Het verklaart wel onze matige vangsten (al vindt Niels dat we goed vangen).
Vandaag voor het eerst een aantal mooie Schelvissen gevangen. Ook wat mooie kabeljauwen. Het gekke is dat we die bijna exclusief vangen als we een mini koolvisje gehaakt hebben in de enorme scholen die we daarvan tegenkomen. De mooiste kabeljauwen verspelen we echter doordat we te snel willen haken en omdat we met te kleine dreggen vissen. Het kan niet groot genoeg zijn hier. Een duidelijk verschil met het voorjaar is ook dat de vis veel harder knokt. Echte veel harder.
Uit bovenstaande fot blijkt dat Wethouder Hekking ook aan boord is.
Op de terugweg de gisterenavond uitgezette krabbenfuiken opgehaald. We hadden een paar krabben verwacht, echter we hebben in 4 fuiken bij elkaar zo ongeveer ¾ viskist met krabben.
Dat gaat vanavond een latertje worden om die allemaal te koken. We hebben besloten de scharen heel mee te nemen en het vlees uit de romp te halen.
Niels heeft de smaak te pakken. Na het schoonmaken van de vis gaan daarom de fuiken direct terug. Ouwe Beringzeerover! De hut ruikt overigens geweldig tijdens het koken van de krabben.
Vrijdag
Eindelijk is de wind afgenomen. In de loop van de dag komen tot aan de NNO kant van het Leka op wat we hoopten dat wat betere visplekken zou opleveren. Dat was niet het geval. Bij terugkomst hadden we maar een 5-tal mooie kabeljauwen. De truck vandaag was om een school kleine koolvis te zoeken en er één aan de haak te slaan. Dat gewoon onder de school laten zakken. Dat leverde nog wel aanbeten op en ook hele chirurgische operaties om je pilker terug te krijgen want die zitten dan zowat in de maag van de kabeljauw. Op een kale pilker van welke kleur dan ook werden de kabeljauwtjes niet groter dan 15 tot 25 cm.
Niels blijkt nog een grotere stroper dan zeepier en Wiegert te zijn. Een eerste blik op een aantal krabfuiken lokte de reactie uit dat krab toch ook wel heel erg lekker is. Toen hij van lokalen hoorde dat er plenty zijn en dit de tijd van het jaar is om ze te vangen, moesten we direct naar een opslag van Karl Oddvar om een viertal fuiken te halen. En natuurlijk lagen daar een hele berg gave fuiken. Wiegert ging vis schoonmaken en kreeg van hem de opdracht om vooral geen visrestanten weg te gooien omdat hij die nodig had in zijn fuiken.
In de auto van Karl Oddvar. Mensen die Karl Oddvar kennen weten dat dit al een expeditie op zich is. Je moet dan naar een afgelegen botenhuis waarvan hij de sleutel kwijt is (was hij 3 jaar geleden ook al!). Dus de eerste stop is dus zijn garage om een breekijzer, hamer en wat spijkers te pakken. Vervolgens met een noodgang over een smal onverhard weggetje dat ook door de uitbundig aanwezige herten als snelweg gebruikt wordt, naar het botenhuis. Daar aangekomen de deur openbreken en vier gave fuiken pakken uit een enorme hoop waarin alles in de war zit. De deur weer dichtspijkeren en met een rotgang over dat weggetje terug, terwijl de herten over de weg rennen. Naar het huis van Karl Oddvar om daar touw te zoeken. Op de schuurzolder ligt zijn hobby (verzamelen) 6 hoog opgestapeld en zijn alleen korte stukken touw te vinden. Terug op de haven werd er door Karl Oddvar een lesje touwen knopen gegeven en een fuikenlijn gemaakt. Dat het inmiddels 20:00 uur was en we het eten nog moesten koken maakte Niels niet zoveel uit. De fuiken werden nog direct een paar honderd meter buiten de haven uitgezet.
Donderdag: de eerste echte visdag
Zeearenden vliegen er overigens diverse van rond. Je ziet ze de hele dag wel ergens. Op een bepaald moment zegt Niels dat hij een paar zeeotters ziet spelen op de oever. Inderdaad zijn een paar aanhet spelen. Ze maken een behoorlijk kabaal erbij. Een moeder met een jong. We varen er heel langzaam naar toe en kunnen behoorlijk dichtbij komen omdat ze druk ijn met spelen hebben ze ons niet in de gaten. Helaas zijn de foto's vanwegede deining te onscherp om te plaatsen op de blog.
Nu hadden we al snel hadden we een paar mooie vissen te pakken. Wiegert zelfs en hele mooie.
Tegen 16:00 uur nam de wind zo toe dat het niet meer te doen was in de golven. Vissen met één hand en de ander aan de reling is niet echt lekker. Daarbij regende het inmiddels ook hard. Toch een leuke visdag gehad.
S' avonds Chinees eten. Dat doe je dus met stokjes. Niet iedereen kan daar goed mee overweg overigens.
De eerste dag op Leka
De ferry naar Leka vertrok uiteindelijk toen het licht was om 06:00 uur. Na aankomst snel de spullen uit de auto en dan nog een paar uurtje in een echt bed geslapen.
Ondanks de harde wind konden we ons s ’middags na de boodschappen halen, niet inhouden en zijn we toch even gaan vissen. Een beetje erg ruig en het resultaat was enigszins teleurstellend. We vingen allemaal vis, maar niet groter dan 25 cm. Niels dus ook zijn eerste zeevis! Morgen wordt nog harde wind voorspeld. Stom genoeg hadden we achteraf het teruggezette blauwkeeltje moeten bewaren voor de vissoep die op het menu staat.
